ستون فقرات از مجموعهای از مهرهها تشکیل شده که به ترتیب روی یکدیگر قرار گرفتهاند. بین این مهرهها، دیسکهایی وجود دارند که نقش ضربهگیر را ایفا میکنند. این دیسکها شبیه دوناتهای ژلهای هستند که دارای هستهای نرم و ژلهای در مرکز خود هستند. با افزایش سن، دیسکها بهطور طبیعی کمانعطافتر و شکنندهتر میشوند. فرسایش طبیعی دیسک که همراه با افزایش سن رخ میدهد، میتواند منجر به درد شود.
دیسکها ممکن است در هر جهتی دچار فتق شوند؛ به سمت جلو، مرکز یا بیشتر اوقات به سمت عقب و طرفین، جایی که اعصاب نخاعی قرار دارند.
فتق دیسک تنها درصد کمی از موارد کمردرد را شامل میشود.
هرچند فتق دیسک گاه به اشتباه “دیسک لیز خورده” نامیده میشود، اما این نامگذاری دقیق نیست، زیرا دیسکها هیچگاه از جای خود خارج نمیشوند. آنها به وسیله بافت همبند به مهرههای بالا و پایین متصل هستند. فتق دیسک میتواند به دو شکل “محدود” یا “غیرمهار” ظاهر شود. در حالت محدود، هسته ژلهای همچنان در دیواره دیسک باقی میماند. اما در حالت غیرمهار، هسته از دیواره حلقوی بیرون زده اما همچنان به هسته پالپوزوس متصل است. در مواردی هم که هسته از دیسک جدا شده و فاصله میگیرد، به آن “منبع” گفته میشود.
دیسک برآمده وضعیتی است که دیواره دیسک تغییر شکل داده است، اما فتقی صورت نگرفته و هسته همچنان در داخل دیواره باقی مانده است. برای درمان برآمدگی دیسک، نیازی به جراحی وجود ندارد.
علت ایجاد دیسک کمر چیست؟
در اثر افتادن یا وارد شدن فشار زیاد، دیسکها ممکن است دچار پارگی شوند که این وضعیت باعث میشود هسته از دیواره دیسک خارج شده و به اعصابی که از نخاع منشعب میشوند فشار وارد کند. این حالت به فتق دیسک منجر میشود که معمولاً با درد در ناحیه پشت یا گردن همراه است. برای نمونه، نشستن طولانیمدت و سپس بلند کردن یک جسم سنگین میتواند باعث ایجاد این مشکل شود. پیشنهاد مطالعه: سه راه اثبات شده برای درمان اسکولیوز